Gewasweerbaarheid

De weerstand van de bodem zorgt ervoor dat een gewas niet direct ziek wordt zodra er een ziekteverwekker in de bodem opduikt. De weerbaarheid van de bodem wordt versterkt door de biologische activiteit in de bodem, maar ook de beschikbaarheid van de juiste mineralen. Net als in de pens van de koe zorgt een gezonde biologie voor de weerbaarheid en benutting van het voer (lees mineralen).

Biologische weerstand ontstaat doordat het ‘gunstige’ bodemleven concurreert met ziekteverwekkers om voedingsstoffen en ruimte. De bacteriën en schimmels die vlakbij de plantenwortel zitten, verteren de stoffen die de wortel uitscheidt. Deze wortelexudaten worden snel omgezet waardoor ziekteverwekkende schimmels geen kans krijgen om te kiemen. Ook de fysieke ruimte op en rondom de wortels speelt een belangrijke rol. Als deze ruimte al volop bezet is met gunstige organismen, heeft een ziekteverwekker geen ruimte om zicht verder te ontwikkelen. Sommige gunstige schimmels groeien in de wortel zelf, waardoor ze de wortel beschermen tegen ongewenste indringers.

Specifieke groepen organismen kunnen de biologische weerstand van de bodem versterken. Bijvoorbeeld een aaltjesvangende schimmels, die leven van ziekteverwekkende aaltjes of ‘predator’ aaltjes, die andere aaltjes nodig hebben als voedselbron. Er zijn gunstige organismen die stoffen zoals antibiotica uitscheiden. Op die manier helpen ze de ziekteverwekker op te ruimen. Ook zijn er grote groepen organismen in de bodem, die enzymen uitscheiden in hun omgeving. Zo worden moeilijk opneembare organische verbindingen afgebroken en geschikt gemaakt voor vertering. Deze enzymen kunnen ziekteverwekkende schimmels of aaltjes aantasten.

Kortom de omgeving waarin het gewas groeit is zeer bepalend hoe het zich voelt en gedraagt.
Lees hier hoe we tot die optimale omgeving komen (+praktijkvoorbeeld met een Kinsey-Albrecht analyse)